- αλλοίωση
- Η μεταβολή· η μετατροπή· η τροποποίηση· η νοθεία· η παραποίηση· η αποσύνθεση.
(Μουσ.) Στη μουσική, η τροποποίηση της οξύτητας ενός ήχου μέσα στα πλαίσια της κλίμακας. Σημειώνεται με ειδικά σημεία που ονομάζονται σημεία α. και τοποθετούνται δίπλα στον φθόγγο που πρόκειται να αλλοιωθεί.
Τα σημεία αυτά είναι η δίεση (\#), η διπλή δίεση (\#\#), η ύφεση (b), η διπλή ύφεση (bb) και τέλος η αναίρεση. Η δίεση και η διπλή δίεση υψώνουν τον ήχο κατά ένα και δύο ημιτόνια αντίστοιχα. Η ύφεση και η διπλή ύφεση τον χαμηλώνουν με ανάλογο τρόπο. Η αναίρεση εξουδετερώνει την ενέργεια της αλλοίωσης.
Όταν σε μια μουσική σύνθεση οι διέσεις και οι υφέσεις επαναλαμβάνονται συνεχώς, συνηθίζεται να τοποθετούνται στην αρχή του πενταγράμμου αμέσως μετά το κλειδί, για να διευκολύνεται έτσι η γραφή και η ανάγνωση.
(Χημ.) Η μεταβολή στη σύσταση μιας χημικής ένωσης. Ο όρος επικράτησε για να χαρακτηρίσει τις διάφορες αποσυνθέσεις που παθαίνουν κυρίως τα τρόφιμα.
(Φιλοσ.) Η μεταβολή του ποιού. Ο Αριστοτέλης αναφέρει τέσσερα είδη μεταβολής: κατά την ουσία (γένεση και φθορά), κατά το ποσόν (αύξηση και μείωση), κατά το ποιόν (μετατροπή ενός σώματος σε κάποιο άλλο) και κατά τον τόπο (μεταβολή θέσης).
Μια παρτιτούρα με τα σημεία αλλοίωσης των μουσικών φθόγγων.
* * *η (Α ἀλλοίωσις)η μεταβολή, η μετατροπή, η διαφοροποίησηνεοελλ.1. νοθεία, παραποίηση2. (για τρόφιμα, φάρμακα κ.λπ.) αποσύνθεσηαρχ.1. ανομοιότητα, διαφορά2. σύγχυση φρενών, παραφροσύνη3. (Γραμμ.) ασύντακτο σχήμα, το λεγόμενο ανακόλουθο.[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀλλοιῶ.ΠΑΡ. νεοελλ. αλλοιώσιμος].
Dictionary of Greek. 2013.